In vitro fertilization

لقاح آزمایشگاهی (IVF) را می توان در حیوانات آزمایشگاهی مختلف با کشت همزمان تخمک و اسپرم به دست آورد. اول، تخمک گذاری در حیوانات ماده با تزریق هورمونی ایجاد می شود. سپس تخمک ها ی جمع آوری شده با کشت اسپرم در شرایط آزمایشگاهی در شرایط مناسب بارور می شوند. فرزندان حاصل از IVF معمولاً با انتقال جنین ها به دستگاه تناسلی (مجرای تخمدان یا رحم) ماده های باردار یا شبه باردار پس از کشت، جنین ها بدست می آیند تا آنها را به مراحل بعدی رشد تبدیل کنند.
IVF نه تنها برای به دست آوردن فرزندان حیوانات در خطر انقراض، حیوانات عقیم یا حیوانات با عملکرد تولید مثل پایین، بلکه برای مطالعه مکانیسم های لقاح یک روش کاملاً مفید است. انجماد جنین و اسپرم برای نگهداری از حیوانات مختلف، به عنوان مثال، حیوانات آزمایشگاهی نیز مهم هستند. در مورد حیوانات آزمایشگاهی، موش گونه ای است که IVF به ویژه زمانی مفید است که در یک زمان معین به تعداد زیادی جنین نیاز باشد.
همانطور که نرخ لقاح آزمایشگاهی 55 سویه موش را گزارش کردیم، هنوز برخی از سویه ها وجود دارند که نرخ لقاح پایین و / یا نرخ رشد پایین را در شرایط آزمایشگاهی نشان می دهند.
تولید فرزندان از جنین های بارور شده آزمایشگاهی در خرگوش (1959) و موش آزمایشگاهی (1974) گزارش شده است، هنوز هم بدست آوردن فرزندان مشتق شده از IVF با قابلیت تکرار بالا در حیوانات غیر از موش و خرگوش دشوار است. ما IVF موفقیت آمیز در ماستومی ها و ژربیل مغولی گزارش کردیم، اما هنوز فرزندانی از جنین های IVF بدست نیاورده ایم. تاکنون هیچ مقاله ای در مورد تولید موفق فرزندان حاصل از IVF در خوکچه هندی منتشر نشده است. باز تولید (تولید مجدد) نتایج حاصل از تولید موفق فرزندان در هامسترهای سوری که توسط آزمایشگاه های دیگر (1991) گزارش شده است، هنوز دشوار است.
بنابراین، ما باید به دنبال بهبودی برای IVF و تکنیک های مرتبط باشیم تا آنها را کارآمدتر و پایدارتر کنیم. در طول جستجو برای بهبود، ما بینش های گسترده تری را برای اسرار رشد حیوانات به دست خواهیم آورد.
مترجم: دکتر ندا ابراهیمیان
منبع: AMERICAN SOCIETY FOR REPRODUCTIVE MEDICINE, URL www.asrm.org