مدیر مرکز درمان ناباروری ابن سینا با انتقاد از نحوه اجرای پکیج حمایتی بیمه سلامت از درمان زوج‌های نابارور، بازنگری در چگونگی اعمال این حمایت‌ها را خواستار شد و گفت: ما به عنوان جهاد دانشگاهی برای همکاری با بیمه اعلام آمادگی کردیم و می‌دانیم این سیاست در کشور فراگیر نخواهد شد مگر این که سازمان‌های بیمه این موضوع را بازنگری کنند و به هر زوج نابارور یک پکیج حمایتی تعیین شده را بدون بروکراسی ارایه دهند.

دکتر علی صادقی‌تبار در نشست خبری کمپین حمایت از زوجین نابارور که به مناسبت روز جمعیت برگزار شد، گفت: در مرکز خود شاهد بودیم افرادی طی سال‌های گذشته از روش‌های اشتباه درمانی استفاده کرده بودند و زمان زیادی از عمر خود را برای مسیرهای اشتباه گذاشته بودند و زمانی مراجعه می‌کردند که دیر هنگام بود ولی امروزه این خطاها کاهش یافته است.

وی افزود: ما در کشور خود با دو هدف اصلی، زوجین نابارور را درمان می‌کنیم. اول اینکه خانواده‌های ایرانی شایستگی دارند که با آرامش و امید در کانون‌های گرم خانواده زندگی کنند و جوانان حق دارند که این مشکلی که گریبانگیر ۲۵ درصد زوجین است را رفع کنیم. در بعد دوم موضوع جمعیت بسیار مهم است. جمعیت در برخی کشورها با پذیرش مهاجران جدید ترمیم می‌شود و در برخی کشورها مثل ما با توجه به تولید جمعیت و ایجاد امکانات می‌تواند ترمیم شود. در کشور ما با جمعیت ۸۴ میلیون نفری که دغدغه آینده را داریم، می‌بایست به موضوع جمعیت به درستی توجه کنیم.

او تاکید کرد: سالیان زیادی است که وزارت بهداشت مجری توزیع بودجه‌ای است که مجلس شورای اسلامی تصویب کرده است تا در حوزه درمان زوجین نابارور هزینه شود و بعد از چند سال این اقدامی که اثربخشی‌اش نامناسب تلقی شده است، به بیمه‌ها واگذار شد؛ اما دو سال است که هنوز از این بودجه‌ها به خوبی بهره‌وری نمی‌شود. سیاست‌گذاری در این زمینه به عهده مرکز پژوهش‌های مجلس است که بودجه را تصویب می‌کند و از نهادهای دست‌اندرکار دعوت می‌کند تا بیاناتی داشته باشند که در این راستا از جهاد دانشگاهی نیز به عنوان یکی از مولفه‌های مهم که خدمات درمان ناباروری ارائه می‌دهند به طور ثابت دعوت می‌کند تا در کنار سایر ارکان پیرامون بودجه حمایت از زوجین نابارور تصمیم‌گیری کنند. الان دوسال است که سازمان بیمه سلامت در این زمینه وظیفه توزیع بودجه را دارد و نکته این است که سازمان‌های بیمه پایه سهم تعرفه دولتی را تا ۷۰ درصد تحت پوشش قرار می‌دهند؛ یعنی قرار است اگر بیماری به سازمانی مراجعه کرد که طرف قرارداد این سازمان بیمه است، ‌ بسته به حجم خدماتی که می‌گیرد ۷۰درصد تعرفه دولتی را این سازمان تامین کند. پس اگر قرار است این بودجه به این شیوه هزینه شود نیاز به اسناد داریم اما بودجه‌ای که در سال ۱۴۰۰ به این حوزه اختصاص داده شده است معادل ۷میلیون تومان به ازای هر سیکل درمان ناباروری بوده است.

وی افزود: این یعنی دیگر مهم نیست که بیمار چقدر دارو مصرف کرده یا چه خدمتی گرفته است. این بیمار قرار است پکیج ۷ میلیون تومانی دریافت کند؛ بروکراسی که اکنون خود سازمان‌های بیمه به آن گرفتار شده و ما را هم با چالش مواجه کرده‌اند. ما مجبوریم اسناد تهیه کنیم و چون این کار یک کار گروهی است بسیار زمان‌بر است؛ زیرا می‌بایست بیش از ۸ تا ۱۱ متخصص که در روند درمانی این افراد قرار داشتند، مستنداتی تولید کنند که گاهی زمان‌بر هم می‌شود. این پکیج، زمانی معنا می‌گیرد که قرار باشد ۷۰ درصد پولش را پرداخت کنید اما وقتی قرار است ۷ میلیون پکیج دهید، دیگر لازم نیست اسناد وجود داشته باشد. پیشنهاد خام طرحی که امروز در بیمه سلامت ایران اجرا می‌شود را ما به مرکز پژوهش‌های مجلس داده‌ایم تا فارغ از این که یک زوج چه خدمتی می‌گیرد یک بسته حمایتی به او بدهید که با ۷میلیون بسته حمایتی خدمت دریافت کند؛ درحالیکه اکنون این سرویس دارد به شکلی اجرا می‌شود که نیازمند ارائه سند است و تا سند ارائه ندهد، پولی نمی‌گیرد و این اتفاق در شرایطی رخ می‌دهد که برخی زوجین ممکن است تا ۲۰ میلیون تومان هزینه کرده باشند، آیا بیمه ۱۴ میلیون تومان پرداخت می‌کند؟

دکتر صادقی‌تبار بیان کرد: به عبارتی پیش‌بینی من این است که اگر این فرایند امروز به درستی اجرا نشود، بازهم مجددا نمایندگان مجلس به این نتیجه خواهند رسید که بیمه سلامت هم نتوانسته است از این بودجه به درستی استفاده کند. ما پیشنهاد کردیم که جهاد دانشگاهی آمادگی دارد با ایجاد صندوقی این بودجه را امانی در آن صندوق قرار دهد و به کلیه مراکز درمان ناباروی عمومی، خصوصی و غیردولتی بدهد و هر بیماری که مراجعه کرد در یک سامانه با کد ملی و مدارک هویتی شناسایی شود تا این بودجه را برای درمان دریافت کند. هزینه درمان ناباروری در کشور به هزینه ارز وابسته است و ما مجبور هستیم نقدا پرداخت کنیم و هیچ شرکتی حاضر نیست با ارز آزاد تجهیزات وارد کند و سه ماه بعد پول آن را بگیرد.

وی افزود: ما به عنوان جهاد دانشگاهی پیش‌رو بودیم و گفتیم حاضریم با بیمه همکاری کنیم، اما می‌دانیم این سیاست در کشور فراگیر نخواهد شد مگر این که سازمان‌های بیمه این موضوع را بازنگری کنند و به هر زوج نابارور یک پکیج حمایتی تعیین شده را بدون بروکراسی بدهند.

او ادامه داد: آماری که نماینده ریاست جمهوری در جلسه مرکز پژوهش‌ها ارائه می‌داد حاکی از آن بود که از ۱۰۰ درصد بودجه‌ای که مجلس در سال ۹۸ اختصاص داده است، ‌ فقط ۱۵ درصد به دست زوجین رسیده و ۸۵ درصد صرف منابع و مصارف دیگر شده است.

دکتر صادقی‌تبار تاکید کرد: درمان ناباروری شامل جزءهای متفاوتی است که هزینه‌هایی متناسب با فرد دارد. بودجه‌ای که برای درمان ناباروری درنظر گرفته شده است بنا بر این است که به دست زوجین برسد. مجلس با تعیین بودجه‌ای که کرده است به ازای هر سیکل درمان حدود ۷ میلیون( ۶ میلیون و ۹۰۰) در سال ۱۴۰۰ و در بخش دولتی یک میلیون و ۹۰۰ هزار تومان حمایت تعیین کرده است ولی بیمه‌ها شناسنامه خدمت می‌خواهند که اسامی این خدمات با توجه به اینکه تازه این وظیفه به آنها محول شده است با عجله تدوین شده است. یعنی کلیه خدماتی که ممکن است برای یک زوج نابارور لازم باشد را در یک جدول آورده‌اند؛ در حالیکه برخی خدمات برای زوجین لازم نیست. باید این فرایند تسهیل شود. فقط هزینه اتاق عمل این بیماران در ارزان‌ترین مراکز مانند جهاد دانشگاهی در سال گذشته ۷ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان بوده است که در برخی مراکز خصوصی این هزینه تا ۱۴ میلیون تومان متفاوت است.

وی افزود: الان در سازمان‌های طرف قرارداد بیمه هنوز شرایط به این گونه است که بیمار می‌آید خدمات دریافت می‌کند و هزینه می‌پردازد و سپس از ما سند می‌گیرد تا برود آن مبلغ را از بیمه بگیرد. امیدواریم با تسهیل این فرایند دیگر آن ۷ میلیون را بیمار از جیب ندهد بلکه مستقیما به مراکز درمان ناباروری بدهند تا بیمار فقط مابه‌التفاوت را پرداخت کند.

او با اشاره به اینکه از ۱۰۰ درصد بودجه‌ای که مجلس در سال ۹۸ به درمان ناباروری اختصاص داده است، ‌ فقط ۱۵ درصد به دست زوجین رسیده و ۸۵ درصد صرف منابع و مصارف و هزینه‌های عمرانی شده است، گفت: آن زمان مبلغ بودجه ۲۰۰ میلیارد تومان بود که در اختیار وزارت بهداشت بود. بودجه بهداشت و درمان کشور در سال ۱۴۰۱ بالغ بر ۷۰ هزار میلیارد تومان بود. بودجه درمان ناباروری در سال ۱۴۰۰، ۷۰۰ میلیارد تومان بود که در اختیار سازمان بیمه سلامت قرار گرفت و چون با تأخیر این بودجه را گرفته است، به خوبی استفاده نشده است.

وی افزود: هزینه درمان در کشور ما ارزان است. در مقام مقایسه همین خدماتی که ما با این تجهیزات در مرکز ابن سینا ارائه می‌دهیم در کشورهای دیگر بسیار بالاتر است؛ مثلا در اروپا این خدمت حدود ۱۰ هزار یورو هزینه دارد یا در انگلستان ۱۰ هزار پوند قیمت این خدمت است، اما در ایران این ارقام در مقایسه با سایر کشورها اندک است.